KALDI MI İKİ?

Aylardır kalitesiz bir takımı izlerken kaliteli vakit geçirmemi sağlayan, uğruna maç zerre kadar umrumda olmasa da hiç satılmayacak şeyleri satıp İnönü yollarına düşürebilen bir muhabbet yaratan tüm kombine tayfasına şükranlar. Çıtır’daki “Santraya Doğru” programları, İtalyan’ın her müdahalesinde yankılanan motor sesi, gol sonrası koltukta buluşma yahut ağır takılıp her tokalaşma kombinasyonunu deneme gibi ritüeller eksikliğini hissettirecek mutlaka.

Bir de bunlar var… İleride bakar, tekrar güleriz diye koyuyorum.

– INCE-MAN!
– Atkı payı…
– Localarda ışıksızım.
– Bizim takım benim, biricik sevgilim.
– La Liga!
– Yol boş, top çıkar!
– Üç kişi kalmış canavar.
– Bobo’nun deplase olması lazım.
– Ay, ayol, Pau Gasol, Pau Gasol!
– Hoca şu herifi çıkar, oraya beton dök daha iyi!
– Demirören köfte düğmesine bastı.
– Takım kötü oynayınca Atatürk kaşlarını çatıyor, biliyorsunuz.
– Sir ayağa kalktı.
– Çeşmeli ayağa kalktı.
– Mert “Tamirci Çırağı” Nobre, Mert “Komando” Nobre, Mert “Mehmetçik” Nobre…
– Rüştü! Rüştü! Rüştü!
– Alo Anıl Oto mu? İki Land Rover, bir ayran.
– Don’t you want somebody to love?
– Atınç beni denizlere…
– Mahmut Özgener benim dayım sayılır. Benim dayım orospu çocuğu mu yani?

Bu da takımın bu taraftara verdiği tek hediye sonrası gelen bir fotoğraf…

Not: Başlık, fotoğraflar falan hepsi Şaban Işık’tan. Repliklerin önemli bir kısmı da ondan haliyle, tanıyan bilir.