Category: BUNDESLIGA

Dortmund-Schalke derbilerinin büyüklüğünü ilk olarak lisede değişim öğrencisi olarak gelen bir Dortmund taraftarını tanıyınca fark ettim. Söz ne zaman futboldan açılsa, araya Schalke hakkında yazdıkları ve aslında “Fener dünyayı yener, Beşiktaş’a gelince püf diye söner” saçmalamasından öte olmayan şarkılar sıkıştırıyordu. O sırada sorup derbinin kökenini öğrenmiştik, nefreti ise yine pek anlamamıştık… Geçmişine pek girmeyeceğim rekabetin, zira bu anlattıklarım dışında Wikipedia’da yazanlardan çok farklı şeyler söyleyemem. Ama Almanya’nın en büyük derbisi olduğunu söylersek, pek itiraz eden çıkmayacaktır muhtemelen.

Yayıncı kuruluşun değişmesi sonrasında şiddetli bir iletişimsizlikten ötürü ayrıldığım eski sevgilim Bundesliga’nın halini merak ediyorum ara sıra, bundan doğal bir şey olamaz. Bazen ortak arkadaşların ağzını arıyorum, hayata kaldığı yerden devam ediyor olmasından korkuyorum içten içe. Ama devam ediyor, etrafında dolaşacak birtakım yeni yüzler buluyor… Bu benim için gittikçe rahatsız edici bir hal alan metaforik anlatımı jilet gibi kesiyorum ve cuma gecesi Gelsenkirchen’de yaşananlara dönüyorum.

Jürgen Klopp sevgimi burayı bir süredir takip edenler bilecektir, Felix Magath da ülkenin ortalama üstü futbol beyinlerindendir. Bu sezon itibarı ile idaresinde bulundukları kadrolara ve bu kadroları tabelada taşıdıkları yere baktığımda her ikisi için de olumlu bir görüntüyle karşılaşıyorum öncelikle. Şampiyon takımın hocasını alırken Schalke’nin zirve hedefinde olduğunu ilk olarak bizden duymayacaksınız, bir kez de bizden duyun. Buna karşın Magath’ın elinde şekil bulmaya çalışan oyuncu grubunun bu hedefin içini doldurma noktasında yetersiz kaldığını da… Klopp ise geçen sene son hafta elden kaçırdığı Europa League bileti sebebiyle finansal açıdan çok da rahat bir transfer dönemi geçiremedi, fakat yaptığı tek yüksek bedelli transfer olan Lucas Barrios’un formuyla bu haftaya beşinci sırada girmeyi başardı. Aslında Klopp’un medyanın yarattığı havanın aksine yeni sezona büyük beklentilerle girmediğini resmi sitedeki ayağı yere basan ifadelerinden çıkarsamıştık, burada da dilimize çevirisini yapmaya çalışmıştık. Gerçekten de tatsız başlayan bir sezon vardı Westfalen yöresinde. Yedinci haftada iç sahada 1-0 kaybedilen derbi sonrası tribünler de Klopp’un karşısına geçmeye başlamıştı, fakat güzel adamı devirmek kolay olmadı… O gün kendisine ancak düşme hattının hemen üzerinde, onbeşinci sırada yer bulabilmiş olan Dortmund, 12 maçlık bir yenilmezlik serisi tutturarak dördüncü sıraya oturacaktı. Bu serinin son 6 karşılaşmasında ise beraberlik dahi görmezken, Hamburg, Wolfsburg ve Hoffenheim gibi önemli rakiplere puan şansı tanımadılar… Sezona orta sahadaki Tinga-Nuri ikilisiyle başladıktan sonra, özellikle 1989 doğumlu Sven Bender’in Brezilyalı’nın yerini almasıyla daha rijit bir yapı oluşturmayı başardılar ve genç adamın bu rolü başarıyla yüklenmesi belki de bu çıkışı getiren kritik hamle oldu. Tamas Hajnal’in geçen sezonki kadar formda olmamasıyla Mohamed Zidan, Arjantinli yeni transferin yanında ve arkasında en çok yer bulan isim oldu. Fakat uğruna Mladen Petric’ten vazgeçtiklerini düşündükçe, bu adamdan hoşnut olabileceğini düşünmüyorum Dortmund tribününün.

Daha istikrarlı bir çizgi tutturarak Şampiyonlar Ligi hedefine doğru ilerleyen Schalke’de ise Magath’ın meslektaşına oranla kadroya daha esaslı bir makyaj çekmesi gerekiyordu. Fred Rutten denemesinin yıprattığı gözlenen kulüpte gerçekleştirilemeyen bir jenerasyon değişiminin de sancıları vardı şüphesiz… Ev sahibi oldukları şampiyona öncesi Almanya’da bir proje olarak bakılan “Team 2006” kadrosunda Tim Borowski, Simon Rolfes, Timo Hildebrand, Stefan Kießling, Mario Gomez, Clemens Fritz, Fabian Ernst gibi önemli oyuncularla birlikte yer bulan Albert Streit büyük bir düşüş içerisine girip soluğu Schalke’nin ikinci takımında alırken, son yıllarda takımın başına gelen en güzel şeylerden olan Jermaine Jones’un sezonunu tehlikeye atan ciddi sakatlık da işleri zorlaştırdı şüphesiz. Bu bölgede Joel Matip gibi çok genç bir oyuncuyu rotasyona soktu Magath. Çevresindeki yüksek beklentilerle bunu Klopp kadar kolay biçimde gerçekleştirmesi mümkün olmayabilirdi belki, herhangi bir teknik adamdan bahsediyor olsaydık… Magath’ın Bundesliga’da en büyük krediye sahip olan futbol adamlarından biri olduğunu ve bununla birlikte kulüpte futbol organizasyonlarından neredeyse tek başına sorumlu olduğunu hatırlatalım bu aşamada.

Bu iki teknik adamın bu maç özelinde neler yapacağı merak konusuydu, zira böyle büyük bir rekabetin bir parçası olan her maç teknik direktörün kariyerinde önemli bir yer tutar. Dortmund’un başında hiç Ruhr derbisi kazanamayan Klopp, bu kötü karneye rağmen soğukkanlılığını yitirmiyor ve ‘echter Dortmunder’ olmak uğruna gemileri yakmıyordu. Barrios’un sakatlığında gideceği tek adres tecrübeli Paraguaylı idi. Maç öncesinde, kendisinden oyunu rakip ceza saha önüne yığıp Schalke kontralarına izin vermesini beklememelerini salık verdi basın mensuplarına… Bu maça da herhangi bir lig mücadelesi olarak bakarken, rakibin kendi evinde 596 dakikadır gol yemeyen bir takım olduğunun da bilincinde olduğunu açığa vuruyordu. Klasik Bender-Nuri tandeminin önünde sıralanmış Blaszczykowski-Zidan-Großkreutz üçlüsü, Nelson Valdez’in gol yolundaki destekçileri olacaktı. Şapkadan tavşanı çıkaransa Magath oluyordu. Elbette bu tavşanın Mustafa Denizli’nin tavşanlarına yaklaşması mümkün değildi. Yine de sezon boyu 4-3-2-1 sistemiyle sahaya çıkan Magath’ın direngen bir orta saha elemanından vazgeçerek forveti ikilemesi beklenmedik bir hamleydi. Kevin Kuranyi’ye seçtiği partner de temel olarak onunla aynı özelliklere sahip düşük profilli bir Brezilyalı idi. Mainz ve Bochum ile bu ülkede çok fazla iz bırakamamış olmasına rağmen sezon ortasında Güney Kore’nin Suwon Samsung takımından transfer edilen Edu, Magath’ın planlarında topu daha fazla yarı alanda tutma misyonuna hizmet edecekti. Fakat bu düşünce, kanatlarda yer alan Jefferson Farfan ve özellikle Vicente Sanchez’in orta sahaya olan destekleri yetersiz kalınca sahaya başarılı yansımıyordu.

Veltins Arena’da iki dinç merkez elemanı ve kanatlarda rakibin kenar elemanlarına oranla daha fazla coşkunluk gösteren Kuba-Großkreutz ikilisiyle orta sahayı ele alan Dortmund, topa ve oyuna hükmeden taraf oluyordu ilk yarı itibarıyla… Magath’ın tavşanı Edu etkinlik göstermekten uzaktı, fakat asıl maraz olarak öne çıkan Sanchez ikinci yarının başında vazgeçilen isim olmaktan kurtulamıyordu. İlk yarı boyunca genelde derbiye özgü sertlik yan toplar dışında çok fazla pozisyona imkan vermese de, etkili atakları yapan taraf konuk ekipti. Maçın hemen başında Kevin Großkreutz önemli birkaç gol şansını değerlendiremiyor, daha sonra Paraguaylı adam maçın sonuna dek sürdüreceği beceriksizliklerinden bir kuple sunuyordu. Dortmund maçlarında renkli kareler veren Marcelo Bordon’un birkaç tane hayati müdahalesi de skoru tutan etkenlerdendi…

İkinci yarıda Magath’ın söyleyecek sözleri vardı… Orta sahayı tekrar üçlüye çevirmek adına kenardan getirdiği isim Christoph Moritz oldu. Belki son dönemde genellikle tercih ettiği genç Matip’e dönmemişti, fakat bu hamle basbayağı bir geri adımdı. Yaptığı hatayı kabul etme erdemini göstermişti Magath, oyuna sürdüğü Moritz de Sanchez’in getiremediği enerjiyi vererek ev sahibinin orta sahada durumu biraz daha dengelemesini sağlıyordu ki Ivan Rakitic’in kendi ceza sahasında yani aslında ait olmadığı bir yerde düştüğü gafletin faturası ağır oluyordu. Nuri Şahin’in kusursuz penaltısıyla Dortmund öne geçtiğinde Schalke’nin oyuna farklı bir şeyler katması gerekiyordu. Orta sahada hala hakimiyet kurulmamıştı ve tüm gol planları Edu-Kuranyi ikilisine atılan yüksek toplara bağlanmıştı, fakat öte yandan Dortmund’un tehlikelerine bir son verilmişti en azından. Dortmund’un tek ciddi gol pozisyonu bir kornerde Mats Hummels’in göğsüyle buluşan toptu. Magath ikinci kez kulübesine dönmeden önce özellikle sol bek Lukas Schmitz’i iyiden iyiye sol açık olarak kullanmaya başlamıştı. Fakat Hummels-Subotic ikilisinin arasında eriyen ortalar pek de ümit vadetmiyordu. Gidilmesi gereken adres ara transferde Bayern’den getirilen yaratıcı orta saha elemanı Alexander Baumjohann’dı. TRT spikeri kendi algı dünyasında teknik direktörünün Moritz’in performansından memnun olmaması gibi bir durum yaratsa da, buradaki taktik detayı görememek TRT spikerlerine mahsus bir yetiydi zaten…

Bu dakikada Schmitz’in kullandığı korner stoper Benedikt Höwedes’in kafasıyla buluşuyordu, bu golü Magath’ın dehasına bağlayamıyoruz ancak bu dakikadan sonra ivmenin tamamen Schalke lehine geçmesinin ana sebebi taraftarın inancı, maçın isminin büyüklüğü, golün getirdiği moral gibi soyut şeylerden ziyade Baumjohann-Rakitic ikilisinin oyuna getirdiği yeni boyut olacaktı. Savunmayı ve orta sahadaki sağlam Nuri-Bender hattını yıpratmaya başlayan ikiliden kıdemli olanı, Edu’dan seken bir topa yaptığı rebound vuruşuyla sezonun en güzel gollerinden birine imza attı ve Almanlar’ın ‘derbilerin anası’ olarak nitelediği maça nokta koyuyordu. Klopp’un kenardaki opsiyonları rakibinki kadar zengin değildi ve forveti ikileyemedi bile. Maçtan sonra ciddi bir sakatlığı olduğu açıklanan Bender’i kenara çekmesi de anlaşılan zorunlu bir değişiklikti. Durum 1-0 iken skor üstünlüğünü kaybedebileceklerini düşünemeyip Zidan’ı oyundan almasına da fazla bir eleştiri getiremiyorum, zira Mısırlı da iyi top oynamıyordu sahada.

Durum 1-1 iken orta sahadan aldığı mükemmel bir pası geveleyerek, takımını belki de galibiyet golünden eden Valdez’in maç sonu hocasından aldığı destekten aşağıda bahsetmiştik. Fakat altı maçtır bu derbiden galip ayrılamayan Dortmund’un kaderini değiştirmek için ihtiyacı olan tek şey iyi bir son vuruş oyuncusuymuş gibi görünürken 11 gollü Barrios’un yokluğu kabul edilebilir bir bahaneydi Klopp için. Ancak Schalke nefretinden fırsat bulduğu her yerde bahseden Großkreutz’u ısrarla Hajnal’e tercih etmesinin arkasında farklı sebepler de arıyorum. Hajnal’in formsuzluğundan bahsetmiştim, Großkreutz’a verdiği şans sonrası takımın iyi bir çizgi yakalaması sonrası kazanan formülü bozmak zor gelebilir ama genç adam belki duygularının da etkisiyle kötü bir maç çıkardı bu hafta. Karşı tarafta da en az onun kadar takımına aitlik duygusu yaşayan bir kaleci vardı aslında. Hatta ilk maç sonunda bir adet dirsek darbesi tanıştırmıştı ikisini, daha sonra Nuri tarafından desteklenecek bir iddiası vardı en azından bu yönde. Yayıncı TRT olunca böyle paralel hikayeleri kovalamak da izleyiciye düşüyor ne yazık ki… Takımın taraftar sitesinde kendi özel köşesi olan bu ilginç adamın ilginç sözleriyle bitirelim, Almanca bilenleri de o köşeye yönlendirelim buradan…

“Die sind mein Feindbild Nummer eins. Immer schon! Für kein Geld der Welt würde ich dort spielen. Schalker hasse ich wie die Pest.”

Yukarıdaki sözleri Schalke’ye karşı olan hislerinin basın için yumuşatılmış hali: “Onlar benim 1 numaralı düşmanım. Her zaman! Dünyadaki hiçbir para orada oynamamı sağlayamaz. Schalke’yi günahım kadar sevmiyorum.”

Bir de ilk maçta Manuel Neuer ile arasındaki gerginlik hakkında taraftar sitesindeki köşesinde yazdıkları var ki… Maç sonunda Neuer, kendi taraftarlarının önünde ya da orta yuvarlakta sevinmek yerine Dortmund’un en ateşli taraftarlarının bulunduğu Südtribüne önünde ufak çaplı bir şov yapmıştı. Bu hareketi neredeyse kimse tasvip etmemişti ve soyunma odasındaki dirsek hadisesinde de iddiaların adresi Neuer olunca insanlar buna inanma eğilimindeydi. Fakat köşesinde aynen şöyle yazıyor:

“Kam halt einiges zusammen. Unser schlechtes Spiel, dazu noch, dass wir nicht gerade vom Schiedsrichter begünstigt wurden. Und dann noch feiernde Schalker vor unserer Südtribüne. Das kann ich nicht sehen. Aber um ehrlich zu sein, kann ich den Manuel Neuer verstehen. Er ist halt ein echter Blauer. Wenn ich ein Tor gemacht hätte, dann hätte ich es wahrscheinlich genau so gemacht wie er. Klar ist das provokant, aber ich würde es genau so machen vor deren Fankurve.”

“Birkaç şey üst üste geldi. Kötü oyunumuzun yanı sıra hakemin yönetiminden de memnun değildik. Sonra bizim taraftarlarımızın önünde galibiyeti kutlayan Schalke oyuncuları da eklendi buna. Fakat dürüst olmak gerekirse Manuel Neuer’i anlayabiliyorum. O sadece gerçek bir Blauer. Bu maçta bir gol atabilseydim, büyük ihtimalle onun yaptığını yapacaktım. Kulağa provokatif geliyor, doğrudur ama ben de gidip onların tribünün önünde kutlardım golümü.”

Muhtemelen bu açıklamayı okuyan federasyon, olayın üzerine fazla gitmeden bu iki delikanlıyı kendi hallerine bırakmayı seçti ve Neuer herhangi bir ceza almadı.

Ruhr derbisi son yıllarda alışılageldiği üzere Schalke üstünlüğüyle sona erdi. Maç hakkında uykudan sonra uzunca bir şeyler karalamayı planlıyorum. Şimdilik sadece Jürgen Klopp’a saygı duruşuyla geçiştiriyorum.

Nelson Valdez takımının attığı tek golün yaratıcısı gibi gözükebilir. Aslına bakarsanız skora etki ettiği o pozisyonda da Ivan Rakitic’in büyük bir sakarlığı sonucunda geliyor penaltı… Fakat maçı izleyenler katılacaktır, bugün Paraguaylı cömertçe harcadığı pozisyonlarla her Dortmund taraftarının Lucas Barrios’un kart cezasına lanet etmesine neden olmuştur. Maçın son bölümünde durum 1-1 iken gelen mükemmel bir pası geveleyerek de dolaylı olarak maçı ezeli rakibe hediye etti Valdez… Fakat maçın sonunda sahaya giren Klopp, ilk olarak Valdez’i teselli etti. Kötü başladıkları sezonda tabelanın beşinci basamağına kadar sıçrarken her oyuncusunun kapasitelerinin üzerinde katkı verdiğinin bilincindeydi Klopp ve bu derbiye en soğukkanlı yaklaşan adam olduğu da açıktı. Schalke’nin Rakitic’le bulduğu galibiyet golündeki muazzam vuruş sonrası kameralar Klopp’a döndüğünde yüzünde bir öfke ya da kıskançlık duygusuna rastlayamıyorduk, mimikleri evrensel olarak ‘ne gol attı be’ anlamını taşıyordu… Bu kadar serin bir duruş, bir Alman için bile fazlaydı. Tebrikler güzel insan!

2007-08 sezonundaki ilk derbi sırasında Gerald Asamoah’a ırkçı söylemde bulunduğu için 3 maçlık bir ceza almış Roman Weidenfeller bu maçın bitiş düdüğünün ardından da uslu durmuyordu. Son pozisyonda karşı karşıya kalan ikili ceza sahası içerisindeki dialoglarını maç bitimine de taşıyınca, önce hakem Manuel Gräfe tarafından yatıştırılıyorlardı. Fakat asıl tepki, kaptanının aynı hataya ikinci kez düşmeye niyetli olduğunu gören Klopp’tan geldi yine… Sezon içinde böyle radikal bir karar almaya gerek duyacağını sanmıyorum, fakat yeni sezonun başlangıcında kaptanlık pazu bandını Nuri Şahin’in kolunda görebiliriz gibi geliyor.

Bu yaz Bundesliga’yla çok fazla ilgilenemedik. Hele geçen ölü sezonda yazdıklarımızı bir gözümüzün önüne getirince, bu daha net ortaya çıkıyor. Bugün bir ön inceleme yazısı yazma niyetim vardı, ancak yarına sarkma ihtimali belirdi ve vazgeçtim. Haftasonu XVI. batug.com Basketbol Günleri için Bilecik’te bulunacağız zira… Ben de kendim yazı yazamıyorsam, bundesliga.de sitesinde rastladığım Jürgen Klopp röportajını dilimize çevireyim dedim. Mevcut antrenörler arasında açık ara en beğendiğim isimdir kendileri. Bu arada Almanca köreldi, şimdiden özür dileyelim hatalar için. Wahrig küflenmediyse onu mu çıkarsak? Neyse paniğe gerek yok zaten mot à mot çeviri yapmayacağım.

Dietmar Nolte: Yeni sezonun başlangıcında ilk hafta karşılaşmasında cumartesi günü 1. FC Köln’ü Dortmund’da ağırlayacaksınız. Rakibinizi nasıl değerlendireceksiniz?

Jürgen Klopp: Köln Maniche’i getirdi, Elano için de uzunca bir süre önemli adaylardan biri olarak kaldılar ki bunu başarmaları bile harikaydı. Belki bir yerlerde petrol buldu Köln takımı. Novakovic, Podolski, Maniche, Petit… Bu isimleri kadrosunda bulunduran bir takım Europa League için ciddi bir aday değilse, ben de bir şey bilmiyorum.

DN: Sizin takımınız da o adaylardan biri mi?

JK: Kamuoyunda bizim de mutlaka Europa League bileti almamız gerektiği yönünde bir düşünce var. Ama takımımız için birçok şey değişirken bunu söylemek saçma. Yine de oyuncularımızı burada tutacak potansiyele sahibiz ve en önemlisi bunu bir şampiyonluk garantisi vermeden yapabiliyoruz. Böyle bir dönem açıkça gül bahçelerindeki bir geleceğin başlangıcı gibi gözüküyor. Bunu çok heyecan verici bir deneyim olarak görüyorum, o günleri de yaşayabilmeliyiz.

DN: Bir önceki seneye dönecek olursak, takımla ilk sezonunuzda hangi beklentilerle göreve başlamıştınız?

JK: Doğrusunu söylemek gerekirse o dönemle ilgili hemen hemen hiçbir şeyi tamamıyla hatırlayamıyorum. Zira o günden bugüne çok fazla şey yaşandı. Tek bildiğim, Dortmund’da görev yapacak olmak beni sevindirmişti. Mainz ile geçen 18 yıl sonrası buradaki görev altın avını andırıyordu biraz. Ama aynı zamanda burada da birçok açıdan alışık olduğum bir görevi yürütüyordum.

DN: İkinci yarıdaki müthiş formunuz sırasında her şeyin gerçek olduğuna inanmakta zorlandığınız oldu mu?

JK: O dönem gerçekten de güzel bir dönemdi ama her zaman her şeyi elde edilebilir görüyorduk. Yani içinde bulunduğumuz duruma inanmakta zorlandık dersem yalan söylemiş olurum. Üst üste alınan yedi galibiyet bile bizim için çok özel bir başarı değildi. Kimse bize 100 yıllık BVB tarihinde bunun asla başarılmamış bir şey olduğunu söylemedi. Dolayısıyla biz de bunun ne kadar alışılmadık bir şey olduğunu düşünmedik hiçbir zaman.

DN: Peki Gladbach deplasmanında Europa League hayallerinizden sapmanıza yol açan o maçın düşüncesiyle kaç kere terler içinde uyandınız?

JK: Tabi ki belli bir süre boyunca kafam sürekli bu maçtaydı. Her ne kadar maçtan önce böyle bir kaybın gayet mümkün olduğunu düşünmüş olsam da, sonrasında bir hayal kırıklığı yaşadım. Frankfurt’ta bayrağını kaldırmayan yardımcı hakemi düşündükçe bu hislerden kendimi alamıyorum. Çok fahiş bir hataydı bu! Ama daha sonra bunları aştık ve Hamburg’un Europa League maçlarını televizyonun karşısında ağlayarak izlerken bulamayacaksınız beni.

DN: Ama böyle bir katılımın kasaya getirileri de BVB için çok iyi olurdu.

JK: Sorun da tam olarak bu! Geçen sezondan hoşnut kalmayan kimseyi bulamazsınız, çok spektaküler bir yıl geçirdik. Fakat Avrupa biletini elde edememiş olmamız finansal bir problem anlamına da geliyor. Biz gelecekte Borussia’nın tekrar başka seçeneklere sahip olacağı yönünde endişe duyması gereken jenerasyonuz.

DN: Oyuncular takımın finansal açıdan daha güçlü ve bireysel açıdan daha kaliteli kadrolara sahip kulüplerle mücadele ettiği gerçeğine nasıl tepki gösteriyor?

JK: Sürekli daha iyisini yapmak zorundasınız ve bunu rakiplerinizden daha doğru biçimde yapmalısınız. Ama ligde yaşananlar gerçekten inanılmaz boyutlarda. Örnek vermem gerekirse, Hamburg’un sahaya nasıl dizildiğini görünce… Bu yüzden belli bir sırayı hedef olarak koymuyoruz şu aşamada. Ama bununla birlikte maksimumumuza ulaşmak istiyoruz. Ve her ne kadar kulağa hastalıklı bir düşüncenin ürünü gibi gelse de, her gün oyuncularımızdan ellerinden gelenin en iyisini vermelerini bekliyoruz.

DN: Signal Iduna Park’taki açık tribün, yani “Gelbe Wand”, sizin tarafınızdan da defalarca övüldü. İşler kötüye gittiğinde böyle bir tribün problem haline gelebilir mi?

JK: Bence sorudaki yaklaşım doğru bir yaklaşım değil. Bizim görevimiz insanları söylemlerimizle, kendi stadyumundaki 80 bin kişilik bir kalabalığın çok büyük bir avantaj olacağına ikna etmek. Zaman zaman işler kontrolden çıksa bile bu görmezden gelinebilir. Biz doğru bir şekilde sahaya çıktığımız sürece o 80 bin kişilik kalabalık her zaman bir artı değer olacaktır.

DN: Dortmund taraftarıyla geldiğiniz ilk günden bu yana çok özel bir ilişkiniz var. Taraftarın çok sevdiği bir başka isim Alex Frei’ın takımdan ayrılması ilk kıvılcım olabilir mi?

JK: Kimsenin böyle endişeleri olmamalı. Alex Frei ne beni istemediği için ayrıldı, ne de ben onu istemediğim için. Bunun dışında tüm yazılanlar aptalca ve zorlamadır. Uzun vadeli ve mantık gözeten bir çalışma içerisindeyseniz, gelecek sene ile de ilgilenmek zorundasınız. Bunu ne yazık ki tüm meslektaşlarım yapmıyor. Kovulmaktan korkan bir antrenörün takımda dokunacağı son kişi takımın santrforudur. Ama uzun vadeli planlarımda benim farklı davranmam gerekiyordu.

DN: Uzun vadeli demişken, Nuri Şahin ile de uzun vadeli bir sözleşme yaptı BVB. Kendisi geçen sene takımı taşıyan oyunculardan biri haline geldi. Nuri’nin gösterdiği bu evrilme sizi şaşırttı mı?

JK: Ben buraya geldiğimde fiziken çok da iyi bir yapıda değildi. Ama şu anda söylemem gerekir ki, o zamanki Nuri ile bugünkü Nuri kıyas kabul etmez. Büyük saçmalık olur böyle bir karşılaştırma yapmak. Kendisini bulduğuna ve şu anda tamamen kararlı bir yapıda olduğuna inanıyorum. 20 yaşında olmasına rağmen olağan dışı bir oyuncu olduğunu söyleyebilirim. Bu yüzden kendisini beş kişilik kaptanlar heyetinin bir parçası yaptım.

DN: Çetin bir forma savaşına sahne olan BVB kadrosunda sağlıklı olduğu sürece oynayacak belki de tek isim Sebastian Kehl. Sizce milli takıma yeniden çağrılması mümkün olabilir mi?

JK: Şu ana kadar Löw göreve başladığından beri ilk onbire giren yeni bir isim olmamıştı. Ancak Löw milli takımdaki “Erbhof” uygulamasını kaldırdı ve kadroları oyuncuların performanslarına göre şekillendireceğini göstermiş oldu. Sebastian Kehl’in iyi zamanlarında Almanya’nın en iyi defansif orta sahalarından biri olduğu su götürmez bir gerçek. Bu yeteneğin milli takım davetiyle sonuçlanması benimle çok az alakalı, Jogi Löw ile biraz daha fazla. Fakat en çok da Sebastian’ın kendisiyle alakalı.

DN: Şimdi biraz daha ileriye bakalım. Sezonun başlangıç safhasında Real Madrid ile 19 Ağustos’ta bir dostluk maçı yapacaksınız ve bizim için çok özel bir ziyafet anlamına gelecek bu karşılaşma.

JK: Kesinlikle büyük bir olay. BVB’nin 100. yıldönümünü kutladığı bu özel yıla yakışan çok özel bir karşılaşma olacak şüphesiz. Bu maçın sportif yararları olacağı da açık, bunlarla ben ilgileneceğim. Oyuncularımın bu güzel kapışmanın tadını çıkarmasını istiyorum öncelikle. Ama futbolun tadı ancak ve ancak güzel oynandığı zaman çıkarılır. Biz de çocuklarımızın evlerine beyaz formaları temiz bir biçimde dönmesi için uğraşmayacağız bu yüzden. İsterlerse oyuncularım bu maça kişisel Şampiyonlar Ligi maçları olarak yaklaşabilirler ve o seviyeden ne kadar uzakta olduklarını da tecrübe edebilirler.

Futbol sezonunun açılmasına kısa bir süre kaldı, hatta ön eleme macerası da başlıyor ufak ufak… Önemli hazırlık turnuvaları var önümüzdeki günlerde düzenlenecek. Zaten onları geçmiştik şu yazıda… Peace Cup bugün gayet sönük bir karşılaşmayla başlamış, kupayı hangi kanal verecek ondan da haberim yok. Haberim olmadığına göre Futbol Smart falan olması kuvvetle muhtemel. Bu gece biraz Wembley Cup yaptım, ama Barcelona’nın kadrosu tatmin etmedi pek. Gerçi fena adamlar yoktu kadroda ama Barcelona bizi şımarttı belki de… Ben daha çok Matthias Scherz’in jübilesiyle ilgilendim. 10 yıl boyunca 1. FC Köln için ter döken oyuncu için güzel bir veda organize edilmiş, Bayern München gibi bir kulüp yakasından tutulup getirilmiş. Her ne kadar TRT’de maçı anlatan spiker arkadaşımız talihsiz biçimde Scherz’in oyundan alınışını ‘erken bir değişiklik’ olarak nitelemiş olsa da karşılaşma bir jübilenin parçasıydı, evet.

Köln, Christoph Daum şokunu üzerinden çabuk atlatıp fena olmayan transferler yaptı. Ancak Zvonimir Soldo için bir gömlek büyük gelebilir Bundesliga arenası. Bugün Scherz Geißböcke için son kez sahaya çıkarken, yerini aslında oldukça benzer bir karakteristik taşıyan 24 yaşındaki Sebastian Freis’a bıraktı. Freis, 2005 yılında Hollanda’daki U20 Dünya Şampiyonası’nda Rene Adler, Marcell Jansen, Christian Gentner, Andreas Ottl gibi oyuncuların bulunduğu kadroda zaman zaman forma giyiyordu zaten. Yani Alman futbol dünyası için keşfedilmemiş bir yetenek olmaktan uzaktı. Fakat asıl kendini göstermesini sağlayan, kulübü Karlsruhe’nin 1. Bundesliga’ya yükselmesi sonrasındaki iyi performansı oldu. Bence Köln taraftarının da seveceği bir adam olacaktır. Lukas Podolski ile ideal forvet ikilisini oluşturması kolay değil, Prinz Poldi’nin RheinEnergie Stadion’da yedek kalması hiç ama hiç kolay değil. Milivoje Novakovic ve Wilfried Sanou gibi isimlerle forma mücadelesi içerisinde olacaktır. Geçen sezon Karlsruhe’nin her maçında bir şekilde forma şansı buldu ve 2 Bundesliga sezonunda toplam 17 gol kaydetti Freis. Şu an için ideal ikili Novakovic-Podolski gibi gözüküyor fakat bir gözünüz de bu çocukta olsun.

Takımın bu iki forvet oyuncusunun yanında bir diğer transferi de Maniche ki ona olan ilgi Poldi’nin yakınından geçmese de çok önemli bir transfer. Porto’da Jose Mourinho’nun parlattığı adamlardan biriydi ve Euro 2004 ile birlikte değeri de tavan yapınca Moskova aktarmalı olarak Chelsea’nin yolunu tuttu o da. Pek bir başarı hikayesi olarak değerlendiremeyeceğiz o yolculuğunu. Atletico Madrid’de ve kiralık olarak gittiği Inter’de de beklentilerin içini dolduramadı hiçbir zaman tam olarak. Kulüp takımlarında başarılı olup, bunu uluslararası arenaya taşıyamayan çok yıldız gördük. Maniche’de bu işleyişin biraz daha farklı tecelli ettiğini söyleyebiliriz. Petit’nin yanında oynamak üzere Köln’e gelmiş olması onun için şüphesiz ki bir avantaj. Maniche-Petit orta ikilisi de Bundesliga’nın en çetin tandemlerinden biri olacak gibi görünüyor. Tabi bu ikili istikrarı sağlayabilirse… Kanatlarda ise teknik adamlar için çok arzulanan bir formül olmasa da, Adil Chihi ve Freis gibi forvet orijinli oyuncuları kullanmak makul gözüküyor kadro yapısı ele alındığında. Tabi Soldo bizim için de yeni bir tecrübe olacak. Bugün denemedi ama ortayı üçleyip, Bayern karşısında fena gözükmeyen Derek Boateng ile baskısıyla öldüren bir takım oluşturabilir. Pas mahareti yüksek Fabrice Ehret ile daha dinamik bir orta saha da yine ihtimaller dahilinde algılanabilir. Ama ben sağ kanattaki Chihi’nin bu takımın yaratıcılık anlamında sahaya bir şeyler koyabilmesi için gereklilik olduğunu düşünüyorum.

Soldo kariyeri boyunca akıllı bir oyuncu olarak ün yaptı. İstikrarlı ve soğukkanlı bir adamdı, yıllarca Stuttgart forması giydi ve orada bir yabancı olarak kaptanlık mertebesine de ulaştı. Ama antrenörlük becerileri noktasında birkaç genç takım deneyimi dışında bir veri yok elimizde. Belki biraz da Dinamo Zagreb… Elindeki kadronun da çok geniş olduğunu söyleyemeyiz. Daum geçen sene ligin yeni ekibine tehlikeden oldukça uzak bir sezon geçirterek takdir toplamıştı. Hem de elinde Poldi ve Maniche gibi top-level oyuncular bulundurmadan… Bu oyuncular geldi, giden isimler arasında tek elle tutulur oyuncu gibi gözüken Nemanja Vucicevic’in yerinin de Chihi’nin gelişimi ya da Freis’ın o bölgede kullanılmasıyla doldurulması olası gözüküyor. Ama geçen sezonu bir şekilde sonuna kadar götüren savunma hattı, ligin en güven verenlerinden değildi açıkçası… Buraya bir takviye gayet iyi olurdu. Gerçi ben yine Hollanda’daki turnuvada çok beğendiğim Marvin Matip’ten bu sezon da bir patlama bekliyorum. Bu sezon da! Hadi bakalım.

Soldo’nun elinde kadro konusunda çok alternatif olmadığından bahsettik. Bugün de her birinin kendisinde olması için ayrı ayrı dua edeceği Bayern yedekleri vardı karşısında. İlk dakikadan itibaren iyi niyetli bir oyun oynadılar, ancak Maniche’in de bulunmadığı ilk onbirleriyle orta sahayı kontrolleri altına almaları bir türlü gerçekleşmedi. Bayern’in rölantide götürdüğü maç bir kontraatak golü, bir de köşe vuruşu organizasyonu ile 2-0’a bağlandı. Ama Köln fena sinyaller vermedi. Poldi’nin egosunun burada soruna yol açacağını sanmıyorum. Çünkü Domstadt için öyle bir oyuncu ki, ilk antrenmanı 20 bin kişi tarafından seyrediliyor, 4 adet bodyguard kendisine eşlik ediyor. Kulübün transferi finanse etmek için başvurduğu yol Podolski’nin resmini içeren bir web sayfasını piksel başına fiyatlandırarak satmak. Daha ilginci bu pikselleri satın alanlar arasında şirketler dışında bireysel alıcılara da rastlıyoruz. Bir amca Poldi’nin hayranı olan liseli kızına doğum günü hediyesi olarak almıştı mesela. Bizdeki küçük Cenk Akyol hayranlarının bir karşılığı, ama ona göre daha büyük bir fenomen Podolski. Kendisini sahada görmek de mümkün Cenk’ten farklı olarak tabi. Avrupa’dan teklifler aldığı sır değil Podolski’nin, bunların Köln’ün mütevazı teklifinden çok yukarılarda olduğu da söyleniyordu. Ama bu arka planı düşününce Poldi’nin kariyerini ayağa kaldırmak için Köln’ü seçmiş olmasının yadırganacak bir tarafı yok.

Not 1: Ben bu yazıya girizgahı yaparken, biraz Köln-Bayern maçından bahsederim, oradan diğer hazırlık turnuvalarına girer Lyon ve Porto’nun yeni transferlerine değinirim diyordum. Hatta bağlantıyı kotarabilsem Andre Miller ile bitirecektim. Ortaya nasıl bir şey çıktı… Pritch-Slap sezonu tatsız geçti bu yaz Portland adına. Yazarız onun hakkında da bir şeyler.

Not 2: Köln’ün bu sezon için hazırladığı kırmızı formaları beğenmiştim, bugün sahaya çıktıkları lacivert formada detay olarak düşünülmüş figür formanın önüne çıkmış, açıkçası içine de etmiş. Gözünüzü seveyim, kişilikli forma yapacağım derken en azından giyilebilecek bir şey bırakın taraftara. Tabi Reebok sana diyorum, Adidas sen anla… Bir de uzun uzun konsepti anlatıyorlar. Yok efendim, beyaz formayı Kartal pençelemiş, Wolverine çizmiş falan da filan. Çubuklu formayı bu sene stadyum önünde mevzilenen adamlardan almayı düşünüyorum, onlar Türk bayrağı da koyuyordu zaten. Tabi cidden düşünmüyorum bunu, ama bu sene ilk kez alana hak veririm… Neyse son iki yazıda da bolca salladık, en azından şu yazıyı celallenmeden nihayetlendirelim.

Not 3: Ümit Özat’ın bu sezon yardımcı antrenör Michael Henke’nin yardımcısı olarak oyunculuk sonrası kariyerine adım atacağını da hatırlatalım ve kendisini de tebrik edelim. Biliyorum, burayı okuyor. Ümit Özat bir başka ya!